Coś dla miłośników umiarkowanych sportów ekstremalnych

to, że jest on bardzo niebezpieczny i niebywale kosztowny. Pasjonaci wspinaczki wysokogórskiej muszą bowiem ponosić olbrzymie koszty nie tylko z tytułu profesjonalnego sprzętu, ale przede wszystkim dalekich podróży. Istnieją równi

Coś dla miłośników umiarkowanych sportów ekstremalnych

Jaka wspinaczka?

Najbardziej popularna jest wspinaczka wysokogórska. Jest to jednak rodzaj sportu, który nie jest dostępny dla większości zainteresowanych tym osób z uwagi na to, że jest on bardzo niebezpieczny i niebywale kosztowny. Pasjonaci wspinaczki wysokogórskiej muszą bowiem ponosić olbrzymie koszty nie tylko z tytułu profesjonalnego sprzętu, ale przede wszystkim dalekich podróży. Istnieją również inne rodzaje wspinaczki. Wiele osób chętnie uprawia wspinaczkę skałkową, która jest o wiele mniej niebezpieczna niż wspinaczka wysokogórska. Istnieją również inne powiązane ze wspinaczką dyscypliny takie, jak na przykład biegi górskie.


Technika asekuracji - warto wiedzieć

Wspinanie z własną asekuracją wymaga znacznie większego doświadczenia niż wspinaczka sportowa. Prócz umiejętności wspinaczkowych wymagana jest wiedza z zakresu poprawnego zakładania punktów asekuracyjnych.

Do budowy przelotów podczas wspinaczki z własną asekuracją używa się kości biernych oraz mechanicznych (friendów), osadzanych w szczelinach i otworach skalnych, a także pętli zakładanych na turniczki lub duże bloki skalne, względnie przeciąganych przez skalne ucha. Poprawnie osadzony przelot powinien wytrzymać udar dużej siły działającej z określonego kierunku przy ewentualnym odpadnięciu, a ponadto nie powinien wypaść przy lekkich szarpnięciach w szerszym zakresie kierunków, związanych z ruchem liny przy wspinaniu się ponad osadzonym przelotem. Osadzanie kości w szczelinie skalnej w taki sposób, by ograniczyć ryzyko przypadkowego wypadnięcia, nazywane jest zacieraniem. Do wyjmowania zatartych kości (a także głęboko wsuniętych friendów) używa się jebadełka. Do przenoszenia dużej ilości szpeju, nieodłącznie towarzyszącemu wspinaczce z własną asekuracją, używa się szpejarek.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_w%C5%82asna


Asekuracja własna - definicja

Asekuracja własna (inaczej tradycyjna) ? jest to rodzaj asekuracji we wspinaniu polegający na stosowaniu własnych, samodzielnie instalowanych punktów asekuracyjnych, w odróżnieniu od punktów zamontowanych w skale na stałe.

Podczas pokonywania drogi wspinaczkowej z własną asekuracją, prowadzący osadza przeloty i wpina do nich linę za pośrednictwem ekspresów lub karabinków. Po zakończeniu prowadzenia, przeloty te są demontowane ? bądź przez drugiego, bądź ze zjazdu.

Drogi skałkowe pokonywane w całości z asekuracją własną są żargonowo nazywane tradami (od Trad., z angielskiego Traditional climbing) lub drogami dla smakoszy (DDS). Przeciwieństwem takich dróg są drogi obite, wyposażone w komplet stałych punktów asekuracyjnych, takich jak spity, ringi lub stałe haki. Kompromisem pomiędzy tymi rodzajami dróg jest asekuracja mieszana, polegająca na umieszczeniu stałych przelotów jedynie w miejscach nieasekurowalnych tradycyjnie ? pozostałe przeloty należy osadzać samodzielnie.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_w%C5%82asna