Jakie są powikłania po leczeniu kanałowym
Leczenie kanałowe jest zawsze leczeniem warunkowym i nigdy nie ma 100% pewności, że się powiedzie. Ze względu jednak na fakt, iż jest to często jedyna metoda uchronienia zęba przed usunięciem, warto podjąć ryzyko.
Powikłania mogą wystąpić zarówno podczas leczenia, jak i jakiś czas po jego przeprowadzeniu. Do tych występujących w trakcie leczenia zaliczamy:
brak możliwości opracowania kanału w całości ze względu na zmniejszenie jego światła wskutek zwapnienia
perforację (przedziurawienia) ściany kanału
złamanie narzędzia w kanale podczas jego opracowywania lub wypełniania
ukruszenie korony zęba
wystąpienie dolegliwości bólowych, obrzęku, a nawet ropnia
przepchnięcie materiału wypełniającego kanał poza wierzchołek korzenia, co może powodować przejściowe dolegliwości bólowe
przepchnięcie płynu do płukania kanałów poza wierzchołek zęba, co może wymagać leczenia za pomocą antybiotyku.
Powikłaniami mogącymi pojawić się nawet jakiś czas po wypełnieniu kanałów są:
dolegliwości bólowe spowodowane na przykład materiałem przepchniętym do wnętrza zatoki szczękowej
brak zagojenia się zmian okołowierzchołkowych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Leczenie_kana%C5%82owe#Powik.C5.82ania
Doświadczenie posiadane przez stomatologa
Zawód stomatologa może być wykonywany po odpowiednim przygotowaniu. Dzięki temu stomatologowi łatwiej będzie leczyć zęby swoich pacjentów, a oni będą zadowoleni z poziomu wykonanej u nich usługi. Dlatego każdy stomatolog, zanim zacznie prowadzić samodzielny gabinet stomatologiczny, musi odbyć odpowiednie praktyki pod okiem bardziej doświadczonych stomatologów. W ten sposób sam będzie mógł nabierać potrzebnego sobie doświadczenia, które pozwoli mu na leczenie nawet najbardziej skomplikowanych przypadków stomatologicznych. Tak dobrze przygotowany stomatolog na pewno będzie mógł liczyć na to, że będzie posiadał sporą liczbę pacjentów powracających do niego co jakiś okres czasu. Dlatego wszystkim stomatologom zależy na stałym dokształcaniu.
Leczenie dentofobii
Sedacja wziewna podtlenkiem azotu określana jest jako stan fizycznego odprężenia, przyjemnego oszołomienia, oderwania od rzeczywistości przy jednoczesnym zachowaniu u pacjenta podstawowych odruchów i świadomości. Podczas sedacji bardzo duże znaczenie szczególnie u dzieci mają sugestie hipnotyczne. Opowiadając małemu pacjentowi, że podczas zabiegu znajduje się w bajkowym królestwie, kosmosie lub innym wymarzonym przez niego miejscu wykorzystujemy w pełni działanie podtlenku azotu. Opierając się na samym farmakologicznym działaniu podtlenku bez sugestii hipnotycznych jego skuteczność może być niewielka. Skuteczność sedacji wziewnej wynosi około 80% i zależna jest od kilku czynników, takich jak doświadczenie lekarza, podatność pacjenta na tę metodę uspokojenia, wiek i konstytucja psychofizyczna pacjenta. Kwalifikacja pacjentów do sedacji wziewnej opiera się na wskazaniach i przeciwwskazaniach do jej stosowania. Metoda ta posiada wiele wskazań do których należy silny lęk przed leczeniem stomatologicznym, silny lęk przed iniekcjami, nadmierny odruch wymiotny, nadpobudliwość nerwowa, konieczność wykonywania długich i nieprzyjemnych zabiegów. Poza tym sedacja wziewna powinna być metodą z wyboru u pacjentów z astmą, padaczką, chorobami serca, nadciśnieniem krwi czy hemofilią.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dentofobia