O przydomowych oczyszczalniach - dlaczego warto oszczędzać wodę?

od ścieków ze względu na jej mniejsze zanieczyszczenie. Jakkolwiek zupełnie nieoczyszczona szara woda stanowić może zagrożenie dla zdrowia, ponieważ zawiera te same rodzaje bakterii co ścieki, jednak w dużo mniejszej ilości. Sz

O przydomowych oczyszczalniach - dlaczego warto oszczędzać wodę? Planujesz w swoim domu oczyszczalnię? Tutaj znajdziesz wszystko czego potrzebujesz

Jak uzdatniać szarą wodę?

Szara woda jest dużo łatwiejsza do uzdatniania od ścieków ze względu na jej mniejsze zanieczyszczenie. Jakkolwiek zupełnie nieoczyszczona szara woda stanowić może zagrożenie dla zdrowia, ponieważ zawiera te same rodzaje bakterii co ścieki, jednak w dużo mniejszej ilości.

Szara woda zawiera mikroorganizmy adekwatnie do źródła jej pochodzenia, stąd szara woda pochodząca z domu jednorodzinnego powinna być traktowana inaczej niż woda z budynku wielorodzinnego. W budynku jednorodzinnym mieszkańcy są stale poddani działaniu bakterii współmieszkańców. Szara woda z budynku wielorodzinnego naraża ludzi mających z nią kontakt na działanie bakterii i mikroorganizmów pochodzących od szerszego grona ludzi, zwiększając tym samym ryzyko przenoszenia chorób między mieszkańcami.

Jeśli wykonamy osobny system kanalizacyjny dla szarej wody, odrębny od toalet, to szara woda może być przetworzona bezpośrednio w domu czy ogrodzie. Należy jej użyć natychmiast, a gdy chcemy ją gromadzić, to jest to dopuszczalne tylko po uprzednim oczyszczeniu. Woda z odzysku tego rodzaju nigdy nie jest zdatna do spożycia, ale jej kilkukrotna filtracja oraz przerobienie jej przez mikroorganizmy, które wchłaniają substancje odżywcze i natleniają ją sprawia, że może być używana do prania czy spłukiwania tradycyjnych toalet. Względnie czysta szara woda może być odprowadzona wężem do ogrodu lub na wykonane wcześniej pole filtracyjne, gdzie zostanie poddana działaniu roślin oczyszczających wodę i ich korzeni. Jako że szara woda zawiera resztki substancji odżywczych i patogenów i jest wylewana jako ciepła, nie należy jej przechowywać nie filtrowanej, tylko rozprowadzać bezpośrednio po ogrodzie. Dość powszechnym w Polsce przykładem zalegalizowanego rozsączenia przetworzonej przez mikroorganizmy wody jest sieć rozsączająca z przydomowej oczyszczalni ścieków. Zaznaczyć tu należy, że jest to przetworzony ściek, który ma dużo większą koncentrację patogenów niż szara woda, a który jest dopuszczony prawnie do rozsączania w ogrodzie.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Szara_woda#Uzdatnianie_szarej_wody


Rozbudowane oczyszczalnie ścieków wielkich miast

Co jakiś czas prowadzone są rozbiórki starych oczyszczalni ścieków, dotyczy to zwłaszcza oczyszczalni przydomowych oraz znajdujących się przy starych szpitalach czy firmach, które zaprzestały już produkcji. Na ich miejscu stawiane są nowe oczyszczalnie ścieków, bądź są one zasypywane i odgradzane od innych terenów jako częściowo zanieczyszczone. Obecnie także wiejskie sieci kanalizacyjne bywają przyłączane do sieci kanalizacyjnej większych miast, dzięki czemu zaczynają one tworzyć jeden system, a mieszkańcy miejscowości szybko zauważają zmianę na lepsze w funkcjonowaniu swoich domowych kanalizacji. Nowoczesne, rozbudowane oczyszczalnie ścieków wielkich miast są w stanie poradzić sobie z wieloma różnymi połączeniami kanalizacyjnymi.


O przydomowych oczyszczalniach - rozwiązania technologiczne

W przydomowych oczyszczalniach ścieków oczyszczanie następuje w dwóch etapach:

Oczyszczanie mechaniczne i beztlenowe (przy pomocy bakterii beztlenowych)
Oczyszczanie tlenowe (przy pomocy bakterii tlenowych)
Pierwszy etap oczyszczania następuje w osadniku gnilnym lub osadniku Imhoffa, polega na wprowadzeniu do osadnika nieczystości, które są najpierw mechanicznie rozdzielane (przy pomocy grawitacji) na osad cięższy od wody oraz zawiesinę lżejszą od wody (najczęściej z tłuszczy). Osad ulega procesowi fermentacji, w której cząstki zanieczyszczeń są rozkładane na substancje rozpuszczalne w wodzie i nierozpuszczalne substancje mineralne, które odkładają się na dnie osadnika. Osadniki są zwykle złożone z dwóch, trzech lub więcej komór które są ułożone w poprzek osadnika (z wyjątkiem jednokomorowych osadników Imhoffa). Realizację komór przeprowadza się poprzez zastosowanie przegród prostopadłych do osi zbiornika. Przegrody mają za zadanie nie przedostawanie się dalej osadów oraz zawiesin. Ewentualne przedostanie się zanieczyszczeń stałych powoduje zamulenie i utratę wydajności oczyszczalni. Pierwszy etap powinien trwać co najmniej 72 godziny co powoduje że wielkość osadnika glinowego jest uzależniona od dobowej ilości ścieków.

Drugim etapem jest oczyszczanie tlenowe które może być przeprowadzone z użyciem urządzeń napowietrzających lub z udziałem drenażu. Pierwszy wariant wymaga zastosowania kompresora co wiąże się ze kosztami energii lecz jednocześnie zwiększa się dobowa sprawność oczyszczalni i oczyszczoną wodę można odprowadzić do studni chłonnej lub wód powierzchniowych co powoduje że wymiary całej instalacji są stosunkowo niewielkie. Drugi wariant nie potrzebuje energii lecz wymaga znacznej powierzchni na drenaż rozsączający oraz sprawność dobowa jest mniejsza w porównaniu z wariantem pierwszym.

Po pierwszym etapie oczyszczania uzyskuje się 60% redukcję zanieczyszczeń, natomiast po drugim etapie 90% redukcję zanieczyszczeń3.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Przydomowa_oczyszczalnia_%C5%9Bciek%C3%B3w